درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه

مراحل و معیارهای تشخیصی کپسولیت چسبنده کتف و شانه

به طور معمول باور بر این است که کپسولیت چسبنده کتف و شانه یک سندروم بدون علت و خود بخود محدود شونده است که به چهار مرحله متوالی که تقریبا ۲۴ ماه به طول می‌انجامد تقسیم می شود. ۱. مرحله دردناک[1] کپسولیت چسبنده کتف و شانه: با شروع تدریجی علائم که به مدت کمتر از ۳ ماه طول می‌کشد و شامل درد خفیف تا شدید, محدودیت خفیف ROM و عدم توانایی دراز کشیدن روی شانه آسیب دیده می باشد. ۲. مرحله در حال انجماد[2] کپسولیت چسبنده کتف و شانه: علائم به مدت ۳ تا ۹ ماه طول می کشد و از طریق درد شبانه شدید و ازدست دادن قابل توجه هر دو ROM فعال و غیر فعال است. ۳. مرحله یخ زده[3] کپسولیت چسبنده کتف و شانه: علائم به مدت ۹ تا ۱۴ ماه طول می کشد و از طریق سفتی کتف و شانه و درد در انتهای حرکت و یا در شب مشخص می شود. ۴. مرحله ذوب شدن[4] کپسولیت چسبنده کتف و شانه: بین ۱۵ تا ۲۴ ماه طول می کشد و با درد حداقلی و یک بهبود تدریجی در ROM به علت بازسازی کپسولی مشخص می شود.

معیارهای تشخیصی رسمی کپسولیت چسبنده کتف و شانه شامل: ۱.کتف و شانه سفت شده و دردناک که حداقل به مدت ۴ هفته است ۲. درد کتف و شانه شدید که با فعالیت های روزانه زندگی یا کار تداخل می یابد ۳. درد شبانه کپسولیت چسبنده کتف و شانه ۴. محدودیت دردناک در هر دو دامنه حرکتی کتف و شانه فعال و غیرفعال (ارتفاع <۱۰۰ درجه, چرخش خارجی >۵۰ درصد محدودیت) و ۵. ظاهر رادیولوژیکی طبیعی کپسولیت چسبنده کتف و شانه. هدف این مقاله بررسی اصطلاحات در حال حاضر برای درمان عارضه دردناک , غیرفعال و اغلب ناتوان کننده کپسولیت چسبنده کتف و شانه است.

درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه

برخی از نویسندگان معتقدند که تسکین درد هدف اصلی همه درمان های موجود برای کپسولیت چسبنده کتف و شانه است. با این حال با توجه به ناتوانی عملکردی و اثراتش روی بیماران مبتلا به کپسولیت چسبنده کتف و شانه این هدف می بایست تصحیح شود و به تسکین اولیه درد و ترمیم عملکردی کپسولیت چسبنده کتف و شانه تغییر یابد. انتخاب روش درمانی کپسولیت چسبنده کتف و شانه وابسته به وضعیت عملکردی بیمار در زمان ارائه دارد. به طور کلی صحبت از یک آزمایش احتیاطی به مدت ۶ ماه می تواند فرآیند دنبال کردن بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه را توسط پزشک تامین کند.

اگر پروسه متوقف شود و یا وضعیت بدتر شود می‌بایست یک روش جایگزین برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه مورد توجه قرار گیرد.

درمان احتیاطی کپسولیت چسبنده کتف و شانه

داروی های خوراکی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه

داروهای ضد التهاب استروئیدی5 به طور گسترده ای برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه به خصوص در مرحله اولیه و دردناک بیماری به کار می رود. بر طبق مستندات برخی مطالعات حتی با شواهد بالینی مشکوک نشان داده شده است که بهبود قابل توجهی از درد در بیماران مبتلا به کپسولیت چسبنده کتف و شانه درمان شده با NSAIDs در مقایسه با مسکن مشاهده شده است. افراد دیگری که از مصرف NSAID در مراحل اولیه التهاب کپسولیت چسبنده کتف و شانه حمایت می کنند ادعا می‌کنند که ممکن است آنها تسکین درد به صورت کوتاه مدت را در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه ایجاد کنند.

همچنین ممکن است کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه استفاده شود و نشان داده شده است که می توانند درد کپسولیت چسبنده کتف و شانه را تسکین دهند به خصوص درد شبانه کپسولیت چسبنده کتف و شانه را و ROM به صورت کوتاه مدت است. بوچبیندر و همکارانش در یک آزمایش کنترل شده تصادفی6 نتیجه گرفتند که استروئیدهای خوراکی فواید کوتاه مدت قابل توجهی در تسکین درد, ROM و عملکرد بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه دارند. یک بررسی سیستماتیک اخیرا نتایج مشابه را با سطوح نقره نشان داده است که استروئیدهای خوراکی بهبود کوتاه مدت قابل توجهی را برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه ایجاد می کند اما ممکن است اثر آن بیش از شش هفته حفظ نشود. اثرات سوئ حداقلی در مصرف استروئیدها برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه مشاهده شده است.

تزریق داخل مفصلی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف وشانه

تزریقات داخل مفصلی کورتیکواستروئیدی به صورت معمول برای مدیریت کپسولیت چسبنده کتف و شانه برای مدت طولانی, تسکین فرایند التهاب و کاهش علائم بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه مورد استفاده قرار می‌گیرد. تعداد تزریقات همانند تکنیک‌های تزریقات متفاوت است. دوز استروئید مصرف شده در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه از ۲۰ تا ۶۰ میلی گرم تریامسیلون است. اغلب تزریقات کورتیکواستروئیدی در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه با ترکیبی از یک بی حسی موضعی صورت می‌پذیرد. بهبود ROM به اثرات داروهای موضعی که برای کاهش درد و اسپاسم عضله در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه استفاده می شود نسبت داده شده است. اثر آن تا به ۶ هفته به طول می انجامد و وقتی که سینوویت[7] در طول مراحل اولیه کپسولیت چسبنده کتف و شانه حضور دارد تزریقات بیشتر موثر هستند. تزریقات برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه می توانند در درون گلونوهومرال یا فضای ساب آکرومیال بدون تفاوت های قابل ملاحظه در اثربخشی آن مورد استفاده قرار گیرد. مطالعات متعدد نشان داده است که استفاده از اولتراسوند یا فلوئورسکوپی برای هدایت تزریقات در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه باعث بهبود دقت این تزریقات نسبت به تکنیک های کور (بدون هدف) می شود. جول و همکاران اخیرا روش تزریق جدیدی را برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه شرح داده اند که در آن از تزریق هدایت شده‌ای با اولتراسوند استفاده می کنند که در آن ۲۰ میلی گرم تریامسینولون در فاصله دورانی تزریق می شود که اثرات قابل توجه روی ROM بعد از ۱۲ هفته نشان داده است. تزریقات استروئیدی با مسکن ها, فیزیوتراپی تحت نظارت و تزریق درون مفصلی سدیم هیالورونات در سه RCTs با کیفیت بالا برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه مقایسه شده است.

تزریق هیالورونات سدیم در مفصل کتف و شانه یک مداخله نسبتا جدید برای مدیریت کپسولیت چسبنده کتف و شانه است. هیالورونات ترکیب اصلی بافت پیوندی است و اثرات متابولیکی روی غضروف مفصلی, بافت سینوویال و مایع سینوویال دارد. تزریقات هیالورونیک اسید برای مقاومت در برابر درد کتف و شانه به خصوص وقتی که دلیل اصلی آن استئوآرتریت گلونوهمورال باشد مفید است. هریس و همکاران در یک مقاله مروری نشان داده اند که تزریق هیالورونات به مفصل گلونوهمورال یک روش مطمئن و موثر برای بهبود درد و ROM در یک مدت زمان کوتاه در بیماران مبتلا به کپسولیت چسبنده کتف و شانه است. اگرچه کالیس و همکاران در یک مطالعه مقایسه ای نشان داده اند که تزریقات درون مفصلی هیالورونیک اسید به اندازه تزریقات درون مفصلی کورتیکواستروئیدی یا فیزیوتراپی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه موثر نیست. سرانجام لین فن هیس و همکاران در یک RCT نشان دادند که اضافه کردن تزریقات هیالورونیک اسید به فیزیوتراپی معمول اثر قابل توجهی برای درمان بیماران مبتلا به کپسولیت چسبنده کتف و شانه ندارد و ممکن است باعث افزایش غیر ضروری هزینه های پزشکی در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه شود.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی به عنوان یک فاکتور مهم برای حفظ حرکات از طریق جلوگیری از انقباض کپسول و بازیابی ROM تا جایی که علائم اجازه می دهد است و به طور گسترده ای پذیرفته شده که می بایست در مدیریت احتیاطی کپسولیت چسبنده کتف و شانه مورد استفاده قرار گیرد. انواع مختلفی از مداخلات برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه مورد استفاده قرار می گیرد که شامل کاربرد یخ یا گرما, تمرینات ROM فعال یا غیر فعال, تکنیک های حرکتی, کشش, آموزش بیمار و تمرینات خانگی تحت نظارت, درمان با لیزر, تحریک الکتریکی عصب پوست و تکنیک های تسهیل عصبی عضلانی از طریق گیرنده های عمقی8 می باشد. استفاده از اولتراسوند, ماساژ, یون رانی[9] و فوتوفورزیس[10]برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه توسط دیگر محققان مترود شده است و به نظر می رسد این روش‌ها روی درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه تاثیر نداشته باشد و باعث کاهش احتمالی نتیجه مطلوب می شود.

تکنیک های حرکت سازی مفصلی مانند کشش و لغزش برای کشیدن کپسول چسبنده کتف و شانه و بهبود حرکات فرعی فیزیولوژیک استفاده می‌شده است. کشش شامل انحراف یک مفصل عمود بر سطح دیگر مفاصل و لغزش شامل حرکت انتقالی از یک سطح مفصلی موازی با بقیه مفاصل است. جانسون و همکاران در یک مطالعه مقایسه ای بین حرکت سازی لغزشی قدامی در مقابل خلفی نتیجه گرفتن که حرکت سازی مفصل خلفی برای بهبود چرخش خارجی بعد از ۳ مرحله درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه موثرتر از حرکت سازی مفصل قدامی است. شدت کشش باید متناسب با صبر بیمار مبتلا به کپسولیت چسبنده کتف و شانه و توانایی بافتی برای کنار آمدن با استرس فیزیکی ناشی از بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه باشد.

دیک و همکاران در یک RCT از ۷۷ بیمار مبتلا به کپسولیت چسبنده کتف و شانه نشان داده اند که توانبخشی فیزیکی شدید می تواند اثر متناقضی در مقایسه با گروه انجام دهنده کشش غیر فعال (گروه فیزیوتراپی شدید) و حرکت سازی بیش از حد درد با گروه دوم انجام دهنده فعال و شرکت کننده در تمرینات (گروه بدون نظارت) داشته باشد. در طول دو سال فقط ۶۳ درصد از گروه اول و ۸۹ درصد از گروه دوم عملکرد خوب کتف و شانه داشته اند. با این حال ورمولن و همکاران در یکRCT نتیجه گرفته اند که تکنیک های حرکت سازی با کیفیت بالا در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه موثرتر از انواع با کیفیت پایین در مدیریت کپسولیت چسبنده کتف و شانه هستند علی رغم اینکه بیماران به طور قابل توجهی در هر دو روش درمان بهبود یافته بود. مطالعه اخیر دیگر که توسط راسل و همکاران صورت گرفته است نشان داده است که به نظر می رسد اضطراب و افسردگی نقشی مهمی در علائم کپسولیت چسبنده کتف و شانه دارد و مداخلات فیزیوتراپی در یک گروه تمرینی نتایج خوبی در از بین بردن علائم و نشانه های کپسولیت چسبنده کتف و شانه دارد چون آنها اختصاصی این جنبه از عارضه کپسولیت چسبنده کتف و شانه هستند. درنهایت وقتی یک روش درمانی فیزیکی برای کپسولیت چسبنده کتف و شانه انتخاب می شود توجه کردن به علائم بیمار, مرحله عارضه و شناسایی الگوهای متفاوت از دست دادن حرکت در بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه حائز اهمیت است. آموزش به بیمار نیز از اهمیت خاصی برخوردار است به طور مثال توضیح پاتولوژی و خصوصیات خود به خود محدود شونده عارضه کپسولیت چسبنده کتف و شانه و آگاهی از اینکه ممکن است ROM مربوط به بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه هیچگاه به طور کامل برطرف نشود.

بلاک عصبی سوپراسکاپولار به هدف درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه

بلاک عصبی سوپراسکاپولار11 اولین بار در سال ۱۹۴۱ شرح داده شده است که هدف آن بلاک کردن اعصاب منتهی به مفصل گلونوهمورال است چون آنها از عصب سوپراسکاپولار نزدیک به شکاف کتفی منشعب می شوند. بلاک به هدف درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه می تواند دو بار در هفته و در مجموع ۲ تا ۴ بار تکرار شود. جونز و همکاران اثرات درمان SNB در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه را با تزریقات کورتیکواستروئیدی درون مفصلی مقایسه کردند و فهمیدند که این تکنیک ایمن و موثر است و دارای مزایای متعددی نسبت به تزریق درون مفصلی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه است. یک RCT انجام شده توسط دان و همکاران سه SNB به همراه بوپی واکائین را به صورت هفتگی به همراه مسکن برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه با هم مقایسه کردند. SNB باعث کاهش قابل توجهی از درد کپسولیت چسبنده کتف و شانه شد ولی روی ROM مربوط به کپسولیت چسبنده کتف و شانه اثر نداشت.

آرتروگرافی اتساعی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه

آرتروگرافی اتساعی روشی است که در آن در محلی که تزریقی از محلول نمکی و یا استروئیدی یا هوا درون مفصل کتف صورت می‌گیرد باعث می‌شود چسبندگی هایی که ممکن است حرکات مفصل گلونوهمورال را محدود کند و باعث ایجاد درد و ناتواانی شود را تفکیک می‌کند. آرتروگرافی اتساعی کپسول کتف و شانه منجر به پارگی کپسول کتف و شانه می‌شود که برای اولین بار توسط اندرسون و لندبرگ شرح داده شد. اتساع برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه ممکن است با ترکیبی از داروهای بی هوشی طولانی مدت, استروئید, محلول نمکی یا هوا ایجاد شود. به علت قابلیت فشردگی ذاتی هوا اتساع یک کپسول کتف و شانه منقبض سخت‌تر ازمواردی است که از محلول نمکی استفاده شده می‌شود. وابسته به وضعیت انقباضی کپسول مفصلی کتف و شانه, اتساع معمولا وقتی رخ می دهد که بین ۱۰ تا ۵۵ میلی لیتر محلول نمکی تزریق شده باشد. پارگی کپسول کتف و شانه معمولا از طریق بورس ساب آکرومیال و گاهی اوقات هم از طریق غلاف عضله دوسر رخ می دهد. کوربیل و همکاران دو آزمایش آینده نگر بدون هدف را به منظور مقایسه تزریق درون مفصلی استروئید با آرتروسکوپی اتساعی در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه انجام دادند و فهمیدند که تفاوت قابل ملاحظه‌ای بین این دو گروه وجود ندارد. جاکوب و همکاران سه مداخله را در RCT در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه مقایسه کردند. اتساع کتف و شانه با هوا, تزریق درون مفصلی استروئید و اتساع با هوا و استروئید. آنها نتیجه گرفتند که در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه تزریق درون مفصلی و اتساع به همراه استروئیدها بر اتساع به تنهایی فائق می شود, اما تفاوت قابل توجهی بین تزریق استروئید یا عدم تزریق آن در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه وجود ندارد. بوچیندر و همکاران آرتروگرافی اتساعی با استروئید و محلول نمکی را با مسکن ها برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه با هم مقایسه کردند. بهبود قابل ملاحظه ای در ROM و درد و ناتواتی مربوط به کپسولیت چسبنده کتف و شانه در گروه انبساط در مقایسه با گروه مسکن وجود داشت. یک RCT انجام شده توسط گم و همکاران بهبود قابل توجهی در ROM مربوط به کپسولیت چسبنده کتف و شانه نشان داده است و نیاز کمتری به داروهای ضد درد در گروه آرتروگرافی دارد اما تفاوتی بین درد یا عملکرد در مقایسه با گروه تزریقی استروئیدی در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه وجود ندارد. سو چان برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه یک مطالعه آینده نگر مقایسه‌ای MUA و فیزیوتراپی را با آرتروسکوپی اتساعی و فیزیوتراپی و فیزیوتراپی به تنهایی را گزارش داده است. آنها هیچ تفاوت قابل ملاحظه ای را بین گروه اول و دوم با توجه به درد و ROM و عملکرد در بیماری کپسولیت چسبنده کتف و شانه گزارش نداده اند. در مطالعات دیگر به جز RCTs با یک پیگیری طولانی (تا ۲۸ماه) برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه به این نتیجه رسیده اند که آرتروگرافی اتساعی یک درمان ایمن و موثر در شانه یخ زده است که بهبود طولانی مدت می دهد. پارک و همکاران در یک RCT اتساع کپسولی هیالورونیک اسید هدایت شده با اولتراسوند را با تزریق استروئیدی برای درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه مقایسه کردند. آنها نتیجه گرفتند که با توجه به کاهش درد و عملکرد, اتساع کپسولی با هیالورونیک اسید به اندازه تزریق استروئید به تنهایی در درمان کپسولیت چسبنده کتف و شانه موثر است اما در مورد حرکات چرخشی خارجی غیرفعال موثرتر است.